Een culinair kunstwerk op Kalibaru

De reis vordert. 9 augustus alweer. We zijn in Kalibaru nu. De groep krijgt kookles vandaag. Javaanse kookles. Alvorens we mogen knutselen met Javaanse ingrediënten, worden we rondgeleid door de kruidentuin hier. De kennis die we er opdoen komt later weer van pas bij het bereiden van de maaltijd.
Dan de kookles. Mijn groepsgenoten knippen en plakken met pepers, knoflook en banaan. Koken voor beginners dus. Ik kook liever op een niveau dat bij me past en begin met het vangen van een eekhoorn. Daar boetseer ik vervolgens een sterrenwaardig topgerecht van. Het vangen van de eekhoorn alleen al vergt de nodige ervaring. Niet iets voor een beginnend kok. Ik gebruik daarvoor twee verfijnde technieken. In bronstijd imiteer ik een hitsige vrouwtjeseekhoorn. Mijn specialiteit. Doorgaans pruttelt er dan in een mum van tijd een mannetjeseekhoorn in mijn braadpan. Dat werkt echter alleen in de bronstijd. Op een gewone doordeweekse dag werkt dat niet. Dan imiteer ik een rijpe eikel. Dat vergt intense oefening en is echt niet voor iedereen weggelegd. Alleen pro’s kunnen dat. Het imiteren van een rijpe eikel alleen is trouwens niet genoeg. Ook de plaats maakt uit. Meestal ga ik in het bos liggen onder een eik. Vanzelfsprekend. Ik leg mezelf iets vóór de andere eikels. Dat valt op. Belangrijk is het om onderscheidend te zijn t.o.v. andere eikels, zodat de eekhoorn niet om je heen wil. Dat doe ik door eikeliger het bos in te turen dan andere eikels. En ik draag een eikeliger hoedje. Kortom: ik straal in al mijn poriën rijpe eikel uit. Dat werkt. Als een eekhoorn me met zijn donzige eekhoornpootjes wil oppakken sla ik toe.
Het bereiden van een eekhoorn vereist specifieke vakkennis. Een culinaire wetenschapper als ik hanteert drie basisprincipes: kook met je hart, blijf dicht bij het product en benut álles van de eekhoorn. Verspil niets. Erg belangrijk. Van de ellenboogjes en knieschijfjes van de eekhoorn trek ik gevulde eekhoornsoep. Van zijn voetzolen bak ik gepaneerde schnitzel met champignonroomsaus en frietjes. En zijn dunne darm tover ik om tot een verse fruitcocktail met slagroom. De groep smult van mijn gerecht. Als topkok heb ik hét.
Na dit serieus staaltje vakmanschap is er ‘s avonds tijd voor ontspanning. Prasanna, Cees, Mariël en ik lezen elkaars horoscoop op internet. Alle beschreven plus- en minpunten worden grondig geanalyseerd. Bij mijn eigen horoscoop, kreeft, voel ik veel herkenning bij de pluspunten. Bij allemaal wel. Vooral als ik lees dat een kreeft enorm bescheiden is voel ik één en al herkenning. Bij de beschreven minpunten voel ik duidelijk minder herkenning. Helemaal geen eigenlijk. Morgen naar Bali!