Charmeoffensief in de Mekong Delta

Dit is een groepsreis. Dat heeft voordelen. Op het juiste moment mijn kaken heen en weer bewegen als me iets exotisch voorgeschoteld wordt, is een van de weinige inspanningen die ik hoef te ondernemen. Verder wordt alles voor me geregeld. Ik maak me uitsluitend druk over of ik ‘s ochtends schone sokken aantrek of dat het nog een paar dagen kan.

Uiteraard doe ik mijn stinkende best om mijn plek in de groep te verwerven. Ik zit er tenslotte drie weken mee opgescheept. Onze reisgroep bestaat vooral uit lekkende geraniumgieters. 60-plussers dus. Iedereen heeft een kwaal en daar maak ik handig gebruik van om mijn positie in de groep te verstevigen. Om mijn plekje in de groep te veroveren hanteer ik een vaste driepootstrategie.
Die strategie bestaat uit drie poten: 1. Begrip tonen en helpen. 2. Groepsgenoten afhankelijk van je maken. 3. Stoer en mannelijk haantjesgedrag. Echt waar. Het werkt altijd. Ik zal mijn strategie uitleggen.
Gemanierd als ik ben schreeuw ik de Vietnamese incontinentie-aanbiedingen in de verkalkte oorschelpen van mijn groepsgenoten (begrip tonen en helpen). Dat wordt vast gewaardeerd! De bejaarde mannen maak ik te vriend door de beste lokale Viagra aan te prijzen (wederom begrip tonen en helpen). Vervolgens geef ik de partner van de man een pikante knipoog. Daarmee zeg ik eigenlijk: “Ik begrijp dat je man op zijn leeftijd bepaalde leeftijdgebonde obstakels dient te overwinnen. Ik geef hem iets om dat op te lossen. Veel plezier vanavond.” (En weer toon ik begrip en help ik.) Tegelijkertijd besef ik bij de aanblik van zijn partner dat 1 viagrapil niet genoeg zal zijn. De volgende ochtend zal hij me smeken om meer (groepsgenoten afhankelijk van me maken). Het kost me de nodige voorbereiding, maar als dat niet werkt weet ik het ook niet meer.

Op naar de Mekong Delta. Mijn hoffelijkheid hier kent geen grenzen. Charmant trek ik de strompelende oude vandaagjes de wankele boten op. Opdat ze niet in de Mekong donderen. Daarnaast lieg ik veel (stoer en mannelijk haantjesgedrag). Ook dit leugenachtig overdrijven versterkt mijn groepspositie. Kwijlend deel ik mijn persoonlijke reiservaringen uit de oude doos met mijn nieuwe vrienden. Mijn anekdote over het bloederige gevecht tussen mij en een grizzlie in het Canadese bos deed het goed. Ternauwernood overleefde ik de ongelijke strijd, vertelde ik ze. De beer niet. “Nobody fucks with Peter van Dijk” waren de laatste woorden die hij hoorde. De oudjes hingen aan mijn lippen. Ook deel ik mijn ontmoeting met een witte haai in Great Barrier Reef. De haai raakte in shock toen hij zijn bloedende schouder bekeek. Het vlees hing in stukken en aan draadjes aan zijn lijf. Die aanblik werd hem teveel. Dat alles nadat ik hem gebeten had. Met mij wordt niet gesold! Nee, met mij en de positie in deze groep komt het vast goed!